ေျမေအာက္ရထားႏွင့္ ဘူတာတည္ေဆာက္ျခင္းနည္းမ်ား

ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ ကမာၻ႔ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား အရိွန္အဟုန္ျဖင့္ ႀကီးမားလာမွဳႏွင့္အတူ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး စီးဆင္းမွဳသည္လည္း အဆမတန္ တိုးတက္မ်ားျပား လာေနပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္
လည္ပတ္လ်က္ရိွေနသည့္ ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရး ကြန္ယက္လမ္းေၾကာင္း မ်ားျဖစ္သည့္ ဘတ္စ္ကား၊ ထေရာ္လီကား ႏွင့္ ထရန္ဘတ္စ္ကား မ်ားသည္ တိုးတက္လာေသာ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး လိုအပ္မွဳကို လံုေလာက္ေအာင္ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ျခင္း၊ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ၿမိဳ႔ျပသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ျပႆနာမ်ားကို မေျဖရွင္းႏိုင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ခရီးသြားဦးေရ မ်ားျပားလာမွဳ၊ သြားလာရသည့္ ခရီးလမ္းေၾကာင္း ရွည္လ်ားလာမွဳ တို႔ေၾကာင့္ ၾကန္႕ၾကာမည့္ ခရီးသြားခ်ိန္ကို ေလ်ာ့ခ်ႏိုင္ရန္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး အျမန္ႏွဳန္း ျမင့္မားလာရန္လည္း လိုအပ္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ခရီးသြားျပည္သူမ်ား၏ ယံုၾကည္အားကိုးမွဳ၊ အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းမွဳ၊ သက္ေသာင့္ သက္သာျဖစ္မွဳ တို႔ကိုလည္း တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လိုအပ္လာသည္။


ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ႏိုင္ငံလူဦးေရ လွ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာမွဳေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူဦးေရႏွင့္ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရးမ်ားလည္း တိုးတက္ မ်ားျပားလာျခင္းႏွင့္အတူ အင္ဂ်င္နီယာဆိုင္ရာ ေဆာက္လုပ္ေရး ျပႆနာမ်ားကို အေျခက်ေနေသာ ဧရိယာမ်ားတြင္ ေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္လာသည္။ ၿမိဳ႔တြင္းသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ ေကာင္းမြန္မွဳသည္လည္း ထိုၿမိဳ႔၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳကို အေထာက္အကူ ျပဳေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿမိဳ႔ေတာ္ရန္ကုန္တြင္ ၿမိဳ႔တြင္း သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးမ်ား ေကာင္းမြန္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ ၿမိဳ႔ျပသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမွဳလိုအပ္ခ်က္သည္ ထိုၿမိဳ႔၏ လူဦးေရေပၚတြင္ မူတည္ေသာ လက္ရိွ အဆင့္ေပၚ၌ မူတည္သည္။ ၿမိဳ႔မ်ားကို ေနထိုင္သူဦးေရ ၂သိန္းခြဲမွ ၅သိန္းအထိကို ၿမိဳ႕ႀကီး၊ ၅သိန္းႏွင့္အထက္ကို ပို၍ႀကီးေသာၿမိဳ႕ အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔၏ လက္ရွိ ေနထိုင္သူဦးေရသည္ ၆ သန္းခန္႔ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္တြင္ အဓိကၿမိဳ႔တြင္း သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးအျဖစ္ ဘတ္စ္ကားမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႔ပတ္မီးရထားမ်ား အသံုးျပဳေနပါသည္။ ထိုပို႔ေဆာင္ေရး အမ်ိဳးအစားမ်ားသည္ ၿမိဳ႔ေတာ္၏ ခရီးသြားလာေရး ပမာဏအတြက္ လံုေလာက္မွဳ မရိွေသးေပ။ ၿမိဳ႔ေန လူဦးေရ တိုးတက္မွဳႏွဳန္း ၄-၅ ဆ ျမင့္တက္လာျခင္းႏွင့္အတူ မ်ားျပားလာေသာ ဘတ္စ္ကား အေရအတြက္မ်ားေၾကာင့္ ၿမိဳ႔တြင္း ကားလမ္းမ်ားတြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား ပိတ္ဆို႔ျခင္း၊ ကားရပ္ရန္ေနရာ မလံုေလာက္ျခင္းမ်ားသည္ ၿမိဳ႔တြင္းသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အေျခခံအက်ဆံုး ျပႆနာအျဖစ္ ဦးစြာ ေတြ႕ႀကံဳရမည္။

မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ား၏ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အျခားေသာ ၿမိဳ႔ေနရာခ်ထားမွဳ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနျခင္းကိုသာ စဥ္းစားလာၾကသည္။ ပထမဦးစြာ ၿမိဳ႔ျပသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ကြန္ယက္ တည္ေဆာက္ေရး ေနရာခ်ထားျခင္း ႏွင့္ပို၍ အဆင္ေျပေသာ ခရီးသြား ၀န္ေဆာင္ျခင္း တို႔အတြက္ ၿမိဳ႔ျပနယ္နမိတ္၏ အက်ယ္အ၀န္းကို ခ်ံဳ႔ရန္ လိုအပ္လာသည္။ လူဦးေရ ၁ သန္းႏွင့္ အထက္ရိွေသာ ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ ၿမိဳ႔တြင္းသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးအျဖစ္ ေျမေအာက္ ရထားလိုင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္၍ ခရီးသြားလာေရး သိပ္သည္းမွဳ ျပႆနာမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းလာၾကသည္။ ၎ေျမေအာက္ ရထားမ်ား၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားမွာ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္မွဳ စြမ္းအား ႀကီးမားျခင္း၊ သြားလာႏွဳန္း ျမန္ဆန္ျခင္း (၁နာရီလွ်င္ ကီလိုမီတာ ၁၀၀ ႏွဳန္းအထိ)၊ ေရႊ႔လ်ားမွဳႏွဳန္း ပံုမွန္ရွိျခင္း (ေရႊ႔လ်ားမွဳ ကြာဟခ်ိန္ ၁ မိနစ္မွ ၅ မိနစ္အတြင္း) တို႔ျဖစ္သည္။

ေျမေအာက္ရထား ဆိုသည္မွာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားျဖင့္ သံလမ္းမ်ားေပၚတြင္ ေရြ႕လ်ားေသာ ၿမိဳ႔ျပသယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ၎ေျမေအာက္ ရထားမ်ားတြင္ သြားလာမွဳ အႏၲရာယ္ ကင္းရွင္းေရးစနစ္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားၿပီး၊ ခရီးသည္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ပမာဏမ်ားစြာ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ တီထြင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႔ႀကီးအမ်ားစုတြင္ ေျမေအာက္ ရထားမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အရြယ္အစားမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ သာမာန္ မီးရထားမ်ားကို အသံုးျပဳရန္ မၿဖစ္ႏိုင္ေပ။

ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မွဳ လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ၿမိဳ႔အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ရထား အသစ္မ်ားတိုးခ်ဲ႕ တည္ေဆာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးတြင္ ေျမေအာက္ရထား၏ အခန္းက႑သည္ လူဦးေရမ်ားျပားေသာ ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ား၌ ဆက္လက္ဖြံ႕ၿဖိဳး လာလိမ့္မည္။ ၿမိဳ႔မ်ား၏ ေျမေပၚပို႔ေဆာင္ေရး စြမ္းအား မလံုေလာက္ေသာအခါ ခရီးသြား သိပ္သည္းမွဳအတြက္ ထိုခရီးလမ္းတြင္ ေျမေအာက္ ရထားမ်ား တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္လာသည္။

အေတြ႔အႀကံဳမ်ားအရ ခရီးလမ္းေၾကာင္း တစ္ခုတြင္ တစ္နာရီလွ်င္ ခရီးသည္ ႏွစ္ေသာင္းႏွင့္ ႏွစ္ေသာင္းခြဲထက္ မနည္းမွသာ ေျမေအာက္ရထားကို တည္ေဆာက္ အသံုးျပဳရန္ သင့္ေလ်ာ္ေပသည္။ ၎အေရအတြက္ႏွင့္ ထို႔ထက္ပိုမိုေသာ အေရအတြက္မ်ား အတြက္ ေျမေအာက္ ရထားမ်ားသာလွ်င္ ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ သယ္ယူရာတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ အျဖစ္ဆံုး ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္သည္။ စီးပြါးေရး ႐ွဳေထာင့္အရ တစ္ႏွစ္တြင္ တစ္ကီလိုမီတာ အကြာအေ၀း သြားလာမွဳခရီး တစ္ခုအတြက္ သယ္ယူေပးသည့္ ခရီးသည္ ပမာဏ ၆သန္း၊ ၆သန္းခြဲထက္ မနည္းလွ်င္ အဆင္ေျပအက်ဳိး႐ွိသည္။

ေျမေအာက္ရထားမ်ား၏ အဓိကေကာင္းက်ဳိးမ်ားမွ တစ္ခုမွာ ၿမိဳ႔ျပနယ္နမိတ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿမဳိ႕ႀကီးမ်ား၏ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ၿမဳိ႔လယ္အတြင္း႐ိွ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ သမိုင္း၀င္ အထိမ္းအမွတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ထိန္သိမ္းထားသည့္ ေနရာမ်ား၊ ေျမေအာက္အနက္ပိုင္းတြင္႐ွိေသာ ေရႏုတ္ေျမာင္းမ်ား တည္ရွိသည့္ ဧရိယာမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ရထား လိုင္းမ်ားကို တည္ေဆာက္ရာတြင္ ကုန္က်စရိတ္ျမင့္မားေသာ္လည္း ေျမေအာက္နက္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ တည္ေဆာက္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေျမေအာက္ရထားလိုင္းမ်ား တည္ေဆာက္ရာတြင္ ေျမေအာက္ တိမ္သည့္ေနရာမ်ား (ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွ ေအာက္ဘက္ အနက္ ၁၅ မီတာ) တြင္ တည္ေဆာက္သည္။ ေျမေအာက္ အတိမ္ပိုင္းရိွ ေျမေအာက္ရထားမ်ား၏ တည္ေဆာက္မွဳ ကုန္က်စရိတ္သည္ အနက္ပိုင္းေျမ ေအာက္ရထားကုန္က်စရိတ္၏ တစ္၀က္သာ ကုန္က်သည္။ ထို႔အျပင္ ေျမေအာက္အတိမ္ပိုင္းရိွ ရထား လိုင္းမ်ားသည္ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ ပို၍ သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိေစသည္။

ေျမေအာက္ ရထားလိုင္းမ်ားကို လူေနထူထပ္ေသာ ေနရာမ်ား၊ စက္မွဳဇုန္မ်ား ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမွဳ အေဆာက္အအံု၊ နယ္ေျမမ်ား တစ္ေလ်ာက္ ေဖါက္လုပ္ၾကသည္။ ၎တို႕၏ အေျခအေနမ်ားေပၚတြင္ မူတည္၍ ေျမေအာက္ရထား လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ၿမိဳ႔၏လူဦးေရ သိပ္သည္းရာ ေနရာမ်ားတြင္ ေဖါက္လုပ္ၿပီး၊ ေျမေအာက္ဘူတာမ်ားႏွင့္ လမ္းဆံုမ်ားကို ၿမိဳ႔၏ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ခရီးသြား မ်ားျပားသည့္ေနရာမ်ား၊ ေျမေပၚ ၿမိဳ႔တြင္းပို႔ေဆာင္ေရး ကားမွတ္တိုင္မ်ား တည္ရိွရာေနရာမ်ားတႊင္ တည္ေဆာက္ၾကသည္။

ေျမေအာက္ရထား ဘူတာမ်ားသည္ ခရီးသြားထူထပ္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ တည္ရိွၾကၿပီး၊ ဘူတာ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အကြာအေ၀းသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ လူဦးေရသိပ္သည္းမွဳ ပမာဏ ေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ေျမေအာက္ဘူတာမ်ားၾကား အကြာအေ၀းသည္ မီတာ ၁၀၀၀-၂၀၀၀ ျဖစ္သည္။ ေျမေအာက္ဘူတာမ်ားကို လမ္းေၾကာင္းအေျဖာင့္ေနရာမ်ားတြင္ တည္ေဆာက္ၾကၿပီး၊ ဆင္ေျခေလ်ာ ၃‰ ထားရိွရမည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခက္ခဲေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္ ဆင္ေျခေလ်ာ ၅‰ ႏွင့္ လမ္းေၾကာင္း အေကြ႕၏ အခ်င္း၀က္ ၈၀၀ မီတာေအာက္ ငယ္ေသာေနရာမ်ားတြင္လည္း တည္ေဆာက္ၾကသည္။ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ ညီေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ေရႏွဳတ္ေျမာင္းမ်ား ထားရိွၿပီး ေျမေအာက္ဘူတာမ်ားကို တည္ေဆာက္ႏိုင္သည္။

ေဆာက္လုပ္သည့္ ပံုစံမ်ားကိုမူတည္၍ ေျမေအာက္ဘူတာမ်ားကို single-span, double-span, multispans, singe-arched, doudle-arched, three-arched, many-arched, one-layered ႏွင့္ many-tier ဟူ၍ခြဲျခားႏိုင္သည္။

ေျမေအာက္ ရထားဘူတာ တည္ေဆာက္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည့္ တည္ေဆာက္ေရး ပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ မိုႏိုလစ္ ကြန္ကရစ္ (monolithic concrete)၊ မိုႏိုလစ္ သံကူကြန္ကရစ္ (monolithic reinforced concrete)၊ ပံုသြန္း သံထည္မ်ား (cast-iron tubes)၊ သံမဏိယက္မမ်ား (steel girders) ႏွင့္ သံကူကြန္ကရစ္ ဘေလာက္မ်ား (reinforced blocks) ကို အသံုးျပဳၾကသည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ အသံုးျပဳမွဳ အမ်ားဆံုး၊ ကုန္က်စရိတ္ အသက္သာဆံုး တည္ေဆာက္ေရး ပစၥည္းအျဖစ္ စက္႐ုံမ်ားတြင္ ထုတ္လုပ္ေသာ သံကူကြန္ကရစ္ ဘေလာက္တံုးမ်ားကို အသံုးျပဳသည္။

ေျမေအာက္ရထား ဘူတာမ်ားကို တည္ေဆာက္သည့္ ေဒသ၏ ဘူမိေဗဒ၊ ေျမေအာက္ေရႏွင့္ ဘူမိအေျခအေနမ်ား၊ ၿမိဳ႔ျပ အဆာက္အဦး တည္ရိွမွဳ အေနအထားမ်ား ေပၚတြင္မူတည္၍ ေျမေအာက္ အနက္ပိုင္း (Deep)၊ အတိမ္ပိုင္း (shallow) ႏွင့္ ေျမေပၚ (surface) ဘူတာမ်ား အျဖစ္ တည္ေဆာက္ၾကသည္။

ေျမေအာက္ဘူတာ ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ေဆာက္လုပ္မွဳ နည္းလမ္းမ်ား အျဖစ္ မာေၾကာေသာ ေျမသားမ်ားတြင္ ယမ္းေဖာက္ခြဲေသာ နည္းလမ္းကိုသံုး၍ (drilling and blasting method)၊ ေပ်ာ့ေသာေျမေနရာတြင္ TBM(shield) ျဖင့္ေဖါက္လုပ္ေသာ နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳသည္။ ႐ွဳပ္ေထြးေသာ ေျမေအာက္ေရ အေနအထားႏွင့္ ဘူမိအေျခအေနတြင္ ေျမႀကီးကို ထိန္းထားေပးႏိုင္မည့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အျခားနည္းလမ္း မ်ားကိုလည္း အသံုးျပဳသည္။

ေျမေအာက္ အတိမ္ပိုင္းရိွ အဖြင့္နည္း (cut and cover method) ျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္ေသာ ေျမေအာက္ ရထား ဘူတာမ်ားကို ၎တို႔၏ ေဆာက္လုပ္သည့္ ပံုစံကိုမူတည္၍ တိုင္မ်ား ( column ) ပါေသာဘူတာမ်ား ႏွင္႔ single-arched ဘူတာမ်ားဟူ၍ ခြဲျခားႏိုင္သည္။ ေျမေအာက္အနက္ တိမ္ေသာေနရာတြင္ တည္ရိွေသာ ေျမေအာက္ ဘူတာ ေဆာက္လုပ္ေရးတြင္ ေပါင္းစပ္ သံကူကြန္ကရစ္ သို႔မဟုတ္ မိုႏိုလစ္ သံကူကြန္ကရစ္ မ်ားကိုသံုးၿပီး၊ ေဆာက္လုပ္ၿပီးလ်င္ တူးထားသည့္ေျမမ်ားကို အေဆာက္အဦး အေပၚမွ ျပန္၍ဖို႔သည္။ ၎နည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ေသာ three-span ေျမေအာက္ရထား ဘူတာမ်ားတြင္ ေပါင္းစပ္သံကူကြန္ကရစ္ (combined concrete) ျဖင္႔ ျပဳလုပ္ထားေသာ ယက္မမ်ားကို တြင္က်ယ္စြာ အသံုးျပဳၾကသည္။

အဖြင္႔နည္းျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္ျခင္းကို ကတလာဘန္ (foundation ditch)၊ တရန္ေရွး (trench) ႏွင္႔ ေရြ႕လ်ားအေထာက္မ်ား (Movable lining) အသံုးျပဳျခင္းဟူ၍ ခြဲျခားႏိုင္သည္။ ကတလာဘန္ျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္ ေသာနည္းတြင္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လိုခ်င္သည့္ ေျမေအာက္အနက္ အထိတူးၿပီး ေဆာက္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တရန္ေရွး နည္းလမ္းမွာမူ ဦးစြာေျမေအာက္ အေဆာက္အဦး၏ နံရံမ်ားကို ေဆာက္လုပ္ၿပီး၊ ေနာက္မွ က်န္သည့္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို တည္ေဆာက္ကာ ေျမႀကီး ျပန္လည္ဖို႔ရေသာ နည္းျဖစ္သည္။ ေရြ႕လ်ား အေထာက္သံုး နည္းလမ္းတြင္ ေျမေအာက္ ေဆာက္လုပ္ေရးကို အထူး ျပဳလုပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာျပင္အပြင္႔ shield မ်ားကိုသံုး၍ တပ္ဆင္ၿပီးကြန္ကရစ္နံရံ (lining) မ်ား၏ အကူအညီျဖင္႔ ထို shield မ်ားက ေရြ႕လ်ားၾကသည္။

ေျမေအာက္အနက္ ၁၀ မီတာ အထိတြင္ တည္ရိွေသာ ေျမေအာက္ ဘူတာမ်ား၊ ၎အျပင္ ေျမေအာက္အနက္ ၂၀ မီတာ အထိပါ ကတလာဘန္ မ်ားျဖင္႔ တည္ေဆာက္သည္။ ယခုအခါ တရန္ေရွး နည္းျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္မွဳသည္ ေျမအတြင္းနံရံ (wall in the ground) ဟူေသာ နည္းလမ္းအျဖစ္ သီးျခား ရပ္တည္လာသည္။ ၿမိဳ႕အတြင္း ေျမေအာက္ရထား ဘူတာမ်ား တည္ရွိမွဳေပၚ မူတည္၍ ကတလာဘန္မ်ားကို ဆင္ေျခေလ်ာမ်ား သို႔မဟုတ္ နံရံျဖင္႔ထိန္းၿပီး တူးေဖၚၾကသည္။

ေျမအတြင္းနံရံ နည္းလမ္းသည္ တည္ရိွၿပီး အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင္႔ နီးကပ္ေသာေနရာတြင္ အလြန္နက္ေသာ ကတလာဘန္မ်ား ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ အဆင္ေျပစြာ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ ထိုနည္းတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ စက္ကိရိယာ အမ်ဳိးအစားအသစ္မ်ား အသံုးျပဳရန္ မလိုဘဲ၊ ပံုမွန္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းသံုး စက္ပစၥည္းမ်ားႏွင္႔ အေထာက္အကူ ပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳႏိုင္သည္။

လက္ေတြ႕ေဆာက္လုပ္ေရး နယ္ပယ္တြင္ ေျမအတြင္းနံရံ နည္းပညာ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာျခင္းမွာ ေဆာက္လုပ္မွဳ႐ိုးရွင္း လြယ္ကူျခင္း၊ လုပ္အားအသံုးျပဳမွဳ နည္းပါးျခင္း၊ ကုန္က်စရိတ္ သက္သာျခင္း တို႔ေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင္႔ အေဆာက္အဦးမ်ားျဖင္႔ ျပည့္ေနေသာ ေနရာမ်ားႏွင္႔ စက္မွဳလုပ္ငန္း နယ္ေျမမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား၌ အျခားေျမေအာက္ ေဆာက္လုပ္ေရး နည္းလမ္းမ်ားထက္ ဤေျမအတြင္းနံရံ နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳမႈ ပိုမိုမ်ားျပားလာၾကၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါသည္။



ေဆာင္းပါရွင္- ထြန္းထြန္းႏိုင္(ၿမိဳ႕ျပ)

၀န္ခံခ်က္။ ။ကၽြန္ေတာ္ေရးတာမ ဟုတ္ပါ ႀကိဳက္လြန္လို႕ပါ...